MijmerMaandag
Vanmorgen mocht ik lekker lang in mijn bedje blijven liggen. Nou ja, lang, een echte uitslaper ben ik niet….maar het weten dat het kan, dat het mag, en dat ik me niet hoef te haasten, geeft een stukje rust en maakt dat ik net wat langer tijd neem om wakker te worden, te rekken en te strekken en nog even diep onder mijn dekbedje te kruipen. En het is zo fijn, een stille maandagmorgen na een druk weekend in Het ZonneHuis. Buiten kwam de zon zachtjes door de mist. Gordijnen open en het licht binnen laten. Wonderschoon. Al zal niet iedereen daar zo over gedacht en gevoeld hebben, want het was hier en daar gevaarlijk op de weg door dichte mist.
En zo lag ik te mijmeren, rond een thema wat me al even bezig houd en waar we allemaal zo nu en dan mee te maken hebben vermoed ik. Teleurstelling. En ik vroeg me af, wat is het in mij dat ik me soms zo uit het veld geslagen kan voelen als iets anders gaat dan ik het gedacht had. Als iets niet doorgaat, of een afspraak wordt afgezegd. En er kwam van alles voorbij. Want hoe ging dat vroeger eigenlijk, toen ik opgroeide? Was er ruimte voor het voelen van teleurstelling, mocht dat er überhaupt zijn, mocht ik helemaal tot in de toppen van mijn tenen teleurgesteld zijn en stampvoeten of balen, of het gewoon zeggen dat ik teleurgesteld was en dat laten zien? En kon mijn omgeving het mij spiegelen, hoe je omgaat met teleurstelling? Werd ik uitgedaagd om dan iets anders te bedenken? Werd mij geleerd om gewoon weer opnieuw in de beweging te gaan en te kijken wat er meer is dan dat ene waar ik me zo op verheugd had? Nee, dat heb ik niet geleerd. Maar grappig, hoe ik door het mijmeren daar ineens zo’n helder zicht op kreeg en puzzelstukjes op een plek konden vallen.
En zo stapte ik mijn bedje uit. Klaar om de wereld weer tegemoet te treden. Mailbox open. Aaaaaarggghhhhh ….Neeeeee………mijn eerste mailtje van vandaag, “lieve vrouw….de workshop waar je je voor hebt opgegeven gaat helaas niet door…..” bah, bah, bah, wat baalde ik, en wat was het fijn om het er helemaal te laten zijn, het te voelen zoals het gevoeld wilde worden, en daarna in het kanaal te springen en verfrist weer boven te komen. En te genieten van mijn warme beker koffie, op een bankje in de zon. Met ruimte in mezelf en de hele dag de tijd om iets anders te verzinnen. Goedemorgen MijmerMaandag!
